[SF][PG] : MY SANTA :

Note : แต่งเกือบสด(?) คือคิดพล็อตออกปุบปับวันคริสต์มาส แต่ได้แต่ร่างไว้ = = กว่าจะตะเกียกตะกายออกจากกองงานมาเขียนให้เสร็จได้ก็สิ้นปีพอดี หยุดยาวห้าวันนี้ไม่ใช่วันพักผ่อนนะแต่มันคือโอกาสทองในการปั่นงาน!
           ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ได้นอนและคืนนี้คงไม่ได้นอนอีก ฟิคที่แต่งหลังจากผ่านพ้นความเครียดมันจึงออกมาเป็นเช่นนี้แล.. เชิญทุกท่านทัศนา เหตุผลอย่าไปหา สาระไม่ค่อยมี โปรดอย่าใช้วิจารณญาณในการรับชมนะขอรับ !!

















Jingle bells, jingle bells
Jingle all the way,
Oh what fun it is to ride
In a one-horse open sleigh.

       Dashing through the snow
       In a one-horse open sleigh
       Through the fields we go
       Laughing all the way.

Bells on bob-tail ring
Making spirits bright
What fun it is to ride and sing
A sleighing song tonight.

       Jingle bells, jingle bells
       Jingle all the way,
       Oh what fun it is to ride
       In a one-horse open sleigh

Jingle bells, jingle bells
Jingle all the way,
Oh what fun it is to ride
In a one-horse open sleigh.




"เมอร์รี่คริสต์มาส~"

เด็กน้อยในห้องอนุบาลสองห้องลูกหมีประสานเสียงกันทันทีที่เสียงโน้ตตัวสุดท้ายจากเปียโนสีดำหน้าห้องเงียบลง

"เก่งมากจ้ะทุกๆ คน  เดี๋ยวช่วยกันเก็บของแล้วก็เตรียมตัวกลับบ้านกันนะ สุขสันต์วันคริสต์มาสจ้ะ" คุณครูดาซมปรบมือแล้วเอ่ยปิดท้ายงานเลี้ยง วันนี้เป็นวันคริสต์มาสอีฟ ทางโรงเรียนจึงให้เปิดเรียนเป็นวันสุดท้ายของปี เพื่อให้เด็กๆ ได้มีวันหยุดติดต่อกันเพื่อฉลองวันคริสต์มาสและวันขึ้นปีใหม่

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนของเด็กชั้นอนุบาล ผู้ปกครองก็ทยอยมารับเด็กนักเรียนตัวน้อย แต่ถ้าหากผู้ปกครองยังไม่มาก็ต้องรออยู่ในห้องเรียนหรือสนามเด็กเล่นที่มีรั้วรอบขอบชิดและมีคุณครูดูอยู่ห่างๆ

โนมินอู เด็กนักเรียนชั้นอนุบาลสองห้องลูกเจี๊ยบก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน เด็กน้อยนั่งใส่รองเท้าเสร็จก็เดินไปยังสนามเด็กเล่นซึ่งมีทั้งเพื่อนๆ รุ่นพี่และรุ่นน้องวิ่งเล่นอยู่ประปราย เขาตรงดิ่งไปหาเด็กสองคนที่กำลังเล่นกระดานหกอยู่ที่มุมหนึ่งของสนาม

" 'หวัดดี ยองมิน กวังมิน" มินอูเอ่ยทักแล้วสาวเท้าไปนั่งลงตรงที่นั่งตรงกลางระหว่างกระดานหกขนาดเล็ก

แม้เด็กทั้งสองคนที่เขากำลังคุยด้วยจะเหมือนกันทุกอย่าง เหมือนกันทั้งใบหน้าและทรงผม เหมือนกันแม้กระทั่งเสื้อโค้ทสีน้ำตาลขนาดพอดีตัวรวมไปถึงที่ครอบหูกันหนาวสีขาวขนฟูที่ดูนุ่มนิ่มน่าสัมผัส แต่ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับมินอู

อาจเป็นเพราะอายุเท่ากัน เขาจึงสามารถแยกแยะว่าใครเป็นใครได้หลังจากที่ได้เจอกันเพียงไม่กี่ครั้ง  แม้จะเรียนอยู่ต่างห้องและได้เล่นด้วยกันเฉพาะช่วงเวลาที่รอคนมารับในตอนเย็น แต่พวกเขาทั้งสามคนก็สนิทสนมกันอย่างง่ายดาย

" 'หวัดดี" ฝาแฝดประสานเสียง

"วันนี้พวกนายต้องรอถึงกี่โมงน่ะ?"

"ไม่รู้" ฝาแฝดประสานเสียงอีกครั้ง

"คริสต์มาสนี้นายจะไปเที่ยวที่ไหนรึเปล่า?" แฝดที่นั่งอยู่ฝั่งซ้ายของกระดานหกเอ่ยถาม

"ไม่รู้เหมือนกัน คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้บอกอะไรเลย" มินอูตอบ "แล้วนายล่ะ?"

"ฉันหรอ? ฉันไม่อยากไปเที่ยวข้างนอก อยากนอนอยู่ที่บ้านมากกว่า"

มินอูงึมงำว่าแฝดพี่นี่น่าเบื่อชะมัดแล้วก็เริ่มไต่บันไดด้านหลังกระดานเลื่อนที่อยู่ใกล้ๆ ขึ้นไปนั่งห้อยขาอยู่ที่ขั้นบนสุด

"ทำไมนายชอบปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนนั้นจัง?" คราวนี้ฝาแฝดคนที่นั่งอยู่ฝั่งขวาเอ่ยถามบ้าง

"ก็มันสูงดี..ฉันชอบ"

"แต่ว่าคุณครูดาซมบอกตั้งหลายครั้งแล้วนะว่ามันอันตราย ห้ามขึ้นไปนั่งบนนั้น" เจ้าของเสียงเจื้อยแจ้วขมวดคิ้วมุ่น "ถ้าไม่เชื่อคุณครู นายก็จะเป็นเด็กดื้อแล้วก็จะไม่ได้ของขวัญจากคุณซานต้าด้วย"

"นี่นายเชื่อหรอว่าคุณซานต้ามีอยู่จริง?" มินอูกลอกตาขึ้นฟ้า "นั่นน่ะมันนิทานหลอกเด็กชัดๆ เลยนะกวังมิน"

"คุณซานต้ามีอยู่จริงๆ นะ!!" กวังมินลุกพรวดจากกระดานหกแล้วเอ่ยสวนทันควัน แม้จะไม่แรงมากนักแต่ก็ทำให้คนที่นั่งอีกฝั่งร่วงลงไปกระแทกกับพื้นแบบไม่ทันตั้งตัว "คุณครูใหญ่เควิลยังบอกเลยว่าให้เอาถุงเท้าแขวนไว้ที่ปลายเตียงเพราะวันนี้เป็นวันคริสต์มาสอีฟ แล้วคืนวันคริสต์มาสอีฟ คุณซานต้าจะเอาของขวัญมาให้เด็กดี"

มินอูฟังแล้วก็พ่นลมออกมาทางจมูก "ไร้สาระน่า เด็กสามขวบยังรู้เลยว่าคุณซานต้าไม่มีจริง"

เมื่อเห็นแฝดน้องเริ่มหน้าเสีย แฝดพี่ก็ลุกจากกระดานหกช้าๆ แล้วก้าวไปหยุดยืนยกแขนกั้นอยู่ด้านหน้าคล้ายจะให้การปกป้อง "นายพูดเกินไปแล้วนะ"

"ฉันก็แค่พูดความจริง"

กวังมินกำชายเสื้อโค้ทของยองมินไว้แน่น ยองมินรู้สึกถึงแรงนั้นจึงเลื่อนมือไปดึงมือเล็กๆ ภายใต้ถุงมือไหมพรมลายน่ารักมากุมไว้แน่น

"จะจริงหรือไม่นายก็ไม่ควรพูด ขอโทษกวังมินเดี๋ยวนี้"

"แล้ว..ฉันพูดผิดตรงไหน ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ?" มินอูยกมือขึ้นกอดอกแม้จะกลัวอยู่ไม่น้อยที่เห็นยองมินโกรธอย่างจริงจังขนาดนี้เป็นครั้งแรก

กวังมินเบะปาก ดวงตากลมโตสีดำขลับเริ่มมีน้ำใสๆ เอ่อคลอ "คุณซานต้ามีอยู่จริง..มีอยู่จริงๆ นะ ใช่มั้ย ยอง?"












"คุณซานต้าเอามาให้เป็นของขวัญวันคริสต์มาสเมื่อคืนนี้ฮะ!" กวังมินตอบเสียงใส "คุณซานต้าใจดีมาก ให้ของขวัญที่กวังมินอยากได้ทุกปีเลยฮะ กวังมินรักคุณซานต้า"




Fin.

อ่านนะคะ




โอยยย น่ารัก น่ารักมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วยิ้มไม่หุบ

ฮยอนจอง.... ฮยอนซองนี่แก่แดดมากเลยนะ 555555 รู้สึกอยู่ป.1หนิ
ดงวู.... น่ารักค่ะ ชอบตอนที่ดงฮยอนมารับมินวูกลับ ทั้งๆที่ไม่ใช่พี่-น้องแท้ๆ แต่ดงคงจะดีใจล่ะสิ น้องอยากให้อยู่ด้วนทุกปีหนิ
โจทวินส์... กวังน่ารักมากกกกกก รู้สึกอ่านๆแล้วยองจะดูโตกว่าน้องมาก ทั้งปกป้อง ทั้งพยายามทำงานบ้าน เพื่อที่จะได้เอาเงินไปซื้อของให้น้องในวันคริสมาสต์ทุกปีอีกด้วยนะ แถมยังมีการแอบจุ๊บน้องอีก เอ... นี่ถือเป็นของรางวัลสำหรับพี่ชายหรือเปล่าเนี่ย?

ฟิคน่ารักมากค่ะ แต่งมาให้อ่านอีกนะคะ )

สุดท้าย เมอร์รี่คริสมาสต์ และสุขสันต์วันปีใหม่นะคะ

เด็กๆน่ารักจังเลย ชอบพี่ยองปลอบน้องมากตอนที่วูบอกซานต้าไม่มีจริงอ่ะ กวังมินร้องไห้ด้วย สงสัยกลัวจะไม่ได้ของขวัญจากลุงซานต้าครอส 555
ฮยอนซองฮยอง!!!แน่ใจนะว่าอยู่ ป.1 อ่ะไปเรียนรู้วิธีเช็ดเค้กมาจากใหนนน เฮียกำไรมากเขินแทนจองมิน  

แปะๆ
-------------
โอ้ยยยยยย น่ารักมากกกกกกกก -////-
เด็กๆน่ารักสุดๆ ชอบทุกคู่เลยค้าาาาาาาาาา <3

อ่านนะคะ

น่ารักและใสมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อนุบาลหมีน้อย

ไม่ได้ประชดนะ แต่ชอบจริงจังมาก งือ
น่ารักทุกคู่อ่า แต่เอียงฝาแฝดมากที่สุด

ยองมินดูเป็นพี่ที่รักน้องมากถึงมาก
ตั้งแต่ปกป้องกวังมินตอนที่เถียงกับอูน้อยแล้ว
อูน้อยก็ดูเป็นอูน้อยดีอ่า แก่น เซี้ยว ซน แสบ ชอบตีกับฝาแฝด

แต่น้องจองตัวกะทัดรัดของพี่ซองนี่ก็ไม่เบานะ แอบไปหาพี่เขาได้ทุกวัน
แล้วพี่ซองนี่อะไร เช็ดครีมแบบไหน มือไม่เรอะ ไปจำมาจากที่ไหนห๊ะไอ้ลูกหมีแก่แดด เป็นแม่จองมินจะต้องจับหมอนี่ตีก้น 555

ตอนแฝดพี่แอบเอาของขวัญไปให้น้องนี่น่ารักมาก
แล้วน้องก็แบบรู้นะว่าซานต้าของเขาเป็นใครแต่ไม่พูด //ถึงเชื่อว่าซานต้ามีจริงสินะเด็กน้อย
การได้มาของของขวัญก็น่ารัก ไปทำงานขอแลกค่าของ
มีลูกแบบนี้แม่ก็ปริ่มนะคะ T T //ลูบหัวยองด้วยความรัก ง๊ายยยยย

ฟินนะเนี่ย ใสๆแต่ปริ่มมากกกกกกกกก

อ่านน้า
---------
น่ารักก น่ารักมากกก
ดงวูก็น่ารักพี่ชายข้างบ้านกับเด็กอนุบาลสอง ชอบบ
ซองจองอ่านแล้วเขินแปลกๆ555555อยู่แค่ป.1แต่วิธีการเช็ดเค้กนี่มัน   
ยิ่แฝดยิ่งน่ารัก ยองมินแอบเอาของขวัญไปวางไว้ กวังมินก็รู้ว่ายองเป็นคนเอามาวางไว้ให้ กอดตุ๊กตาไม่ปล่อยเลยนะ -////-

แปะ*-*

โอ้ยน่าย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

บอยเฟรนเวอร์ชั่นเด็กน้อยยยยยยยยยยยยยยยยยย><

น่ารักอ่า ฟินอ่าา ฟินทุกคู่เบยยยย

กรี๊ดดดดดดดดดด~

แปะๆ

---------------------------------------------
น่ารักมากกกกกก
ใสๆ ใสๆ ใสๆ
แต่จริงๆมันก็ไม่ใสเท่าไหร่หรอกนะ 55555
ฮยอนซองนี่แก่แดดมาก ดูทำกับน้องสิ
คือแบบ...รู้สึกอยากสิงร่างจองมินตัวน้อยจริงๆ
ไม่ใช่ไรหรอก อยากกินเค้ก //โดนรุมกระทืบ

มินวูไม่เชื่อว่ามีคุณซานต้า
แต่ถ้าคุณซานต้ามา
"มินวูก็จะได้อยู่กับดงฮยอนตลอดไป"
เข้าใจว่ามินวูยังเด็ก ความคิดใสๆแบบอนุบาลหมีน้อย(?)
แต่คนอ่านฟินนะรู้ม้ายยยยยย

โจทวินส์ มันเป็นอะไรที่เกินคำบรรยายสุดๆ
เป็นความรักแบบพี่รักน้องแบบเด็กๆ
แต่มันไม่เด็กเพราะคนอ่านอย่างเราเนี่ยแหละ หุหุหุ
//โดนกระทืบอีกรอบ

ฟิคเรื่องนี้น่ารักจริงๆ ชอบอ่ะชอบ ><

อ่านนะ
อ้ากกก น่ารักมากก เลยอ่ะ
ชอบมาก   

แปะ แปะ แปะ
........................
คุณพระ น้องซองคะน้องพึ่งอยู่ชั้นไหนเอง?เห็นแววแต่ไกล5555
คืออ่านแล้วหิว

โจทวินส์ คือสุดๆน่ารักมากๆเลย
ถึงจะเป็นความรักแบบพี่น้องก็เถอะ แต่มันก็ฟินน่ะ


ดงวู
มินวูคิดอะไรได้น่ารักมากๆเลย โอยยยน้องจิบ้าตาย

แปะะะ *0*

-----------------------

ฟิคใสและน่ารักมาก
แต่ว่าแต่ละนางไม่ได้ใสตามฟิคนะคะ
5555555555555555555

มีเช็ดครงเช็ดครีม ขอให้อยู่ด้วยกันตลอดไป มีเซอร์ไพรส์ของขวัญ
อิลลุ๊ =.,= อยากอ่านตอนโตแล้วจังเลยว่าแต่ละคนจะเป็นยังไง ><

อ่านเลยน้า

อ่านนะคะ

บอยเฟรนด์ใสๆๆๆๆๆ 555

แปะนะคะ

แปะ

อ่านน้าาาาา

อ่านน้าาาาา
---------------
เขิน><
อีหมีฮยอนซองแกอยู่ป.1นะ!!
มินวูก็ไม่ต้องขอพี่ดงฮยอนก็อยู่กับมินวูตลอดไปอยู่แล้วล่ะ55555
ยองกวังน่าล๊าคคคค โรแมนติคสุดด
ฟิคเรื่องนี้เลอค่ามาก ชอบบบบบบ❤️

ฟิคใสๆ วัยเด็ก น่ารัก
เค้าเป็นโชตะเล็กๆล่ะ

น่ารักที่สุด แฝดเวอร์ชั่นอนุบาลนี่มันใช่เลย 5555

กรี๊ดดดดด
บอยเฟรนด์เวอร์เด็ก ขออ่าน~ >\\\<

ฟิคนี้ เด็กๆใสๆน่ารักมากค่ะ โดยเฉพาะเคะน้อยทั้งหลาย~
แต่สำหรับเมะน้อยแล้ว มีดงฮยอนเท่านั้นที่ดูเริ่ด!
ซองกับยองดูแอบแก่แดดเล็กๆ มีเช็ดเค้ก มีกดจูบ! แหม~ เป็นเด็กเป็นเล็กรู้จักหากำไร

ชอบน้องกวัง นางใสจริงๆ น่ารักมากๆ
ขอบคุณสำหรับฟิคน่ารักๆค่ะ♡♡♡♡♡