BOYFRIEND FICTIONS :: บอยเฟรนด์ฟิคชั่น
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.
BOYFRIEND FICTIONS :: บอยเฟรนด์ฟิคชั่น

แหล่งรวบรวมฟิคต่างๆของวงบอยเฟรนด์

ค้นหา
 
 

Display results as :
 


Rechercher Advanced Search

Keywords

Latest topics
» [OS][PG] Forever with you
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  EmptyMon Jul 13, 2015 7:35 am by MyYoungKwang

» [OS] Love Balloon~ [HSxJM]
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  EmptySat Jun 20, 2015 2:13 am by yokyookyik

» [SF][PG-13] ฮัก(?) [HyunseongXJeongmin]
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  EmptySat Jun 20, 2015 1:28 am by yokyookyik

» [SF][PG+13] Make me sure [HyunseongXJeongmin]
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  EmptySat Jun 20, 2015 12:55 am by yokyookyik

» [SF]Marine's Memory[HSxJM]
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  EmptySat Jun 20, 2015 12:47 am by yokyookyik

» [SF][HSxJM] Flower Love ♥
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  EmptyFri Jun 19, 2015 10:29 pm by yokyookyik

» [SF] Once Upon A Time
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  EmptyFri Jun 19, 2015 8:43 pm by yokyookyik

» [SF] Yuletide
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  EmptyFri Jun 19, 2015 7:49 pm by yokyookyik

» [SF][PG] : Our promise
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  EmptyFri Jun 19, 2015 6:13 pm by yokyookyik

May 2024
MonTueWedThuFriSatSun
  12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031  

Calendar Calendar

Affiliates
free forum

1
SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]  2KZq5y

You are not connected. Please login or register

SF คริสต์มาสของผม [ Minwoo x Jeongmin ]

2 posters

Go down  ข้อความ [หน้า 1 จาก 1]

SAYHii

SAYHii
Members
Members

คริสต์มาสของผม




คริสต์มาส... ที่ใครต่อใครจะอยู่เลี้ยงฉลองกับครอบครัว

คริสต์มาส... ที่ใครต่อใครจะพาคนรักของตนเองนั้นไปเที่ยว



คริสต์มาส...    คริสต์มาส...    คริสต์มาส...



วันๆนี้ล้วนแล้วแต่เกิดความรัก .....




แล้วตัวผมล่ะ ? … - /// -
อย่าพูดถึงมันเลยครับ .... พี่เขายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ... T ^ T
ลาก่อน .... คริสต์มาสในเร็วๆนี้ ของนาย โน มินวู ... - //// /-









25 ธันวา .....


“ มินวูโว้ยยย .... มินวู... ตื่นได้แล้วโว้ยยยย “ เสียงใครบ้างผมกำลังเรียกผม เรียก และ เรียกผมอยู่ทุกวัน

พี่ชายของผมเอง ...
พี่ดงฮยอน ...


“ พี่ดงฮยอนเรียกผมทำไม - //// - ผมง่วงงง “ ผมว่าพี่ชายของผมก่อนจะกลับเข้าไปซุกผ้าห่มลายมิกกี้เม้าส์ของผมอีกครั้ง  

“ ตื่นได้แล้วว ... วันนี้ไปโรงเรียนนะโว้ยยยย “ พี่ดงฮยอนพูดเหมือนจะโวยวายออกมาเสียดังจนผมเองสะดุ้งจนดวงตาดวงเล็กๆของผมก็ลืมตาออกมา แต่มีหรอผมจะสนใจ .... ได้แต่ปิดตาแล้วนอนบนเตียงมันต่อไป

“ ... “

“ เร็วๆสิโว้ยยย ... “ พี่ดงฮยอนยังคงเรียกผมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมชักรู้สึกอุ่นบริเวณช่วงก้นเล็กแล้วสิ ... พี่ดงฮยอนทำอะไรผมเนี่ยยยยย ... ได้แต่บ่นในใจแล้วตั้งใจหลับต่ออีก

“ ... “

“ มินวูโว้ยยยยย .. ตื่นๆ “ จากความรู้สึกอุ่นๆบริเวณช่วงก้นตอนนี้มันเริ่มสั่นสะเทือนเรื่อยๆแล้วสิ .. ? พี่ดงฮยอนทำอะไรว่ะ ? ผมเลิกคิดก่อนเปิดผ้าคลุมโปงออกมาดูว่าพี่ดงฮยอนนั้นมันทำอะไร


มันไม่มีอะไรมากหรอก ...แค่ไอ่ที่สั่นๆนั้นมันคือ ตีนนนนนน  
ตีน…..
ตีนของพี่ดงฮยอน ....... !!!!!!!!!!!!! ที่ถีบก้นผมอยู่ 0 ….. 0



“ พี่ดงฮยอนทำอะไรผมเนี่ยยยยย !! “ ผมร้องออกมาอย่างโวยวาย พี่ชายผมนี่เล่นอะไรไม่เข้าเรื่องจริง

“ ก็เรียกให้แกตื่นไงมินวู.... “  พี่ดงฮยอนบอกแล้วทำหน้าเบ้อย่างหมั่นไส้ ถ้าผมถีบพี่ชายจองผมจะมีใครว่าผมไหม ?

“ ทำไมพี่เรียกผมแบบนี้ล่ะ ... เรียกดีๆไม่ได้หรือไง “ ผมก็ย้อนพี่ดงฮยอนกลับไป เรียกดีๆก็ได้ ทำไมต้องเป็นอวัยวะเบื้องล่างที่ใช้เอามาเรียกผมด้วย

“ ก็เรียกแบบนี้แกไม่ตื่นนิ “ พี่ดงฮยอนก็ยังโต้กลับมา แต่ครั้งนี้คำพูดของพี่ดงฮยอนก็เอาผมถึงกับจุกจริงๆ ถ้าผมตื่นตั้งแต่คราวแรก พี่ดงฮยอนผมคงไม่ทำแบบนี้หรอก

“ ... “

“ อ่าๆๆๆ ... ฟังนี้..ฟัง  “ พี่ดงฮยอนเรียกผมให้หันมาฟังที่ตัวเองจะพูด “ ที่ฉันมาเรียกแกตื่นวันนี้ไม่มีไรมาหรอก ...พอดีวันนี้ไอ่จองมินมันจะมาไปโรงเรียนพร้อมกับฉัน แกจะไปด้วยหรือเปล่า “ พี่ดงฮยอนถามผม ผมก็ถึงกับเบิ่งตากว้างขึ้นมาอย่างทันที



พี่จองมินหรอ ?
พี่จองมิน ....
พี่จองมินจะมาบ้านผมอีกแล้วหรอ ? …




อยากรู้ไหมทำไมผมถึงตกใจถึงขนาดนี้...
มันไม่มีอะไรมาหรอก ... ผมก็แค่แอบชอบพี่จองมินแค่นั้นเอง ...
อี จองมิน เพื่อนรักของพี่ชายของผม ...



“ พี่จองมินอ่ะหรอ ? “ ตาของผมที่เบิ่งกว้างด้วยความตกใจของผม จนตอนนี้มันก็ยังค้างอยู่อย่างเดิม

“ ใช่อ่ะสิ ... ฉันก็เลยมาชวนแกว่าจะไปโรงเรียนไหม “ พี่ดงฮยอนยังชวนผมคำเดิม พี่ดงฮยอนก็รู้แหละว่าผมแอบชอบพี่จองมิน ตอนที่พี่ของผมมันรู้คราวแรกนะ มันแทบจะหัวเราะค้าง บอกว่าผมไปชอบพี่จองมินได้ยังไง ชอบตรงไหน อะไรยังไง


เพราะพี่ดงฮยอนคิดว่าคงไม่ใครชอบพี่จองมินแหละมั้งถึงได้ขำขนาดนั้น…
ก็เพราะ พี่จองมินเขานิสัยแมนที่สุดในโรงเรียนแล้วเนี่ยแหละ..
พี่ดงฮยอนเลยไม่คาดคิดว่าจะมีคนชอบ


“ ไปดิพี่ ... ไปๆ “ ผมรีบพยักหน้ารั่วตอบพี่ดงฮยอนอย่างทันที

“ งั้นแกรีบไปอาบน้ำเลยนะ ก่อนที่ไอ่จองมินมันจะมา “ พี่ดงฮยอนบอกผมก่อนจะชี้ไปยังห้องน้ำอย่างอาฆาต

“ แล้วพี่จองมินมากี่โมงอ่ะ ...พี่ดงฮยอน  ? “ ผมรีบถามพี่ดงฮยอนทันที พลางเอามือไปคว้าผ้าขนหนูมิกกี้เม้าส์ที่พาดอยู่หัวเตียง

“ อีก 15 นาที เดี๋ยวมันก็มาแล้ว “ พี่ดงฮยอนมองนาฬิกาก่อนจะบอกกับผม

“ เห้ยยยยย ...15นาทีเองหรอออ “ ผมร้องวากก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูดังปังอย่างทันที



พี่ดงฮยอนนะ ...พี่ดงฮยอนนนน
บอกให้มันเร็วๆกว่านี้ก็ไม่ได้ ....
15 นาที มันจะไปแต่งหล่อได้ไงกันเล่า !!!!!!!!!! - ////// -







เมื่อผมก้าวเท้ามาถึงบ้านของเพื่อนรักของผม เมื่อซ้ายของผมก็เลื่อนไปกดกริ่งที่ติดตรงหน้าบ้านนั้นอย่างทันที

ติ๊งหน่องงงงง ....


ผมยืนรออยู่หน้าบ้านอยู่สักพัก เพื่อนรักของผมก็เดินมาเปิดประตูให้ผมอย่างทันที ..

“ ทำไมมาเปิดประตูช้าจังวะ ... หนาวรู้ไหมเนี่ยยยย !! “ ผมบ่นใส่เพื่อนของผมไปทันที ยิ่งตอนนี้หน้าหนาวๆอยู่ มาให้เพื่อนรักอีจองมินยื่นตากหิมะนานๆได้ยังไงกัน

“ อะไรเนี่ยยย ...มาถึงก็บ่นเลยยย “ ดงฮยอนมันบ่นไปก็เปิดประตูไปด้วย ผมล่ะหมั่นไส้การสั่งเป็นพ่อของมันจริงๆ

 “ ก็หนาวนิหว่า “ ผมบ่นไปบ้าง

“ สงสารชีวิตตัวเองจริงโว้ยยย ...โดนทั้งน้องบ่นใส่ ...เพื่อนบ่นใส่ ... - //// -“ ดงฮยอนมันบ่นเชิงน้อยใจเป็นสาวแตก ผมรู้นิสัยมันดี ถ้ามันอย่างบ่นอะไร มันก็บ่นมาตรงๆแบบนี้แหละ ผมถึงคบกับมันมานาน นานจนรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับมัน

เป็นเพื่อนรักนิเนาะ ไม่รู้ได้ไง ...



ดงฮยอนมันช่วยผมเข้าไปในบ้านของมัน ผมเข้ามาแล้วความรู้สึกก็เหมือนเดิมนั้นแหละ บ้านเงียบๆ มีน้องมันกับมันอยู่แค่สองคนพ่อแม่ไปทำงานต่างประเทศ ช่างเป็นชีวิตที่อิสระดีนะว่าไหม


“ ทำไมบ้านเงียบๆว่ะ ... มินวูละไปไหน ? ไปโรงเรียนแล้วหรอว่ะ ? “ ผมถามถึงน้องชายของมัน ทุกครั้งที่มามันก็ชอบแอบดูผมแถวๆหน้าครัวอยู่บ่อยๆ


ผมก็รู้แหละว่า มินวูน้องชายของดงอยอนมันแหน่ะ ชอบผมอยู่ .....
อย่าว่าผมรู้ได้ไง ...
ก็เพราะไอ่พี่ชายตัวดีของมันนั้นแหละที่มาบอกผม ...
ถามว่าตอนแรกรู้สึกตกใจไหม ... “ ก็ตกใจ “ ...
ไม่คิดเลยจะว่า มีคนมาคิดอะไรกับผมแบบนี้ ...ยิ่งเป็นน้องของดงฮยอนมันด้วย...
เห้ออออ... ชีวิตอี จองมินจะเป็นแบบไหนว่ะ



“ ยังว่ะ มันกำลังอาบน้ำอยู่ ... เดี๋ยวมันก็ลงมา “ ดงฮยอนมันบอกผมแบบนั้น ไม่ทันไรเสียงฝีเท้าของใครบ้างก็กระทึบลงมาจากชั้นบนอย่างทันที

“ พี่ดงฮยอนนนน พี่จองมินมายัง ??? “ มินวูมันตะโกนถามดงฮยอนมันมาตั้งแต่ไกล มันคงไม่รู้สินะว่าผมเข้ามานั่งในบ้านของมันแล้ว กล้าดีจริงๆนะ

“ มาแล้วโว้ยยยยยย “ ทันทีดงฮยอนมันตะโกนกลับไป เสียงของมินวูมันก็เงียบค่อยลงอย่างทันที

“ พี่จองมิน วัดดี “ มันยกมือทักผมอย่างตกใจนิดหน่อยเมื่อมันเห็นผมมานั่งอยู่ตรงนี้

“ วัดดี “ ผมตอบกลับน้องชายของดงฮยอนมันไปแบบเฉยๆ

“ พี่จองมันมานานรึยังอ่ะ ? “ มันถามผม

“ สักพักแล้ว ...แต่งตัวเสร็จยัง ? จะได้ไปโรงเรียนสักที “ ผมบอกมันพร้อมกับถามมันไปด้วย ถ้าแต่งตัวเสร็จแล้วจะได้ไปโรงเรียนสักที

“ เสร็จแล้วครับ “ มินวูมันตอบผมกลับมา ผมเองก็รีบลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อจะได้ไปโรงเรียนอย่างทันที







ระหว่างการเดินเท้าไปโรงเรียนผมเองก็เดินเรียบทางฟุตบาทพร้อมกับพี่ดงฮยอนกับพี่จองมิน แต่ส่วนมากพี่จองมินเองมักจะแยกตัวเดินคนเดียวฟังเพลงคนเดียว ก็มีแต่ผมกับพี่ดงฮยอนนั้นแหละที่มั่ววุ่นวายและเถียงกันอยู่ระหว่างการเดินทางไปโรงเรียน

“ พี่ดงฮยอน..... ? “ ผมทักพี่ชายของผม

“ อะไรว่ะ ? “ พี่ดงฮยอนหันมาแล้วถาม

“ พอดีผะ...ผม .... “ ผมถามแบบขัดๆเหมือนมีอะไรมาจุกตรงลำคอ เพราะเรื่องที่ผมจะพูดมันจะเป็นความคิดที่ดีหรือเปล่าไม่รู้ .... แต่ผมอยากทำแบบนั้นจริงๆ

“ อะไรว่ามา ? “ พี่ดงฮยอนถามผมย้ำ คงเห็นว่าผมไม่ค่อยกล้าพูดแหละ  เลยย้ำ

“ ผมว่า...ผมจะชวนพี่จองมินไปเที่ยวคริสต์มาสวันเนี่ยย ...พี่ว่าดีไหมอ่ะ “ มินวูถามเพื่อขอความเห็นด้วยเสียงค่อย ...ผมไม่รู้จะทำมันดีไหม...ในคริสมาสนี้..... แต่ถ้าผมไม่ได้ลองทำให้คริสต์มาสนี้...ก็คงต้องรออีกปีหน้าแน่ๆ ....ผมก็ทนไม่ได้ขนาดนั้น

“ ฮะ.... อะไรนะ??? แกจะชวนไอ่จองมินเนี่ยนะ ??? “ พี่ดงฮยอนพูดออกมาดัง จนพี่จองมินที่ฟังเพลงอยู่ดีๆก็ถึงกลับหันมาทำหน้าดุใส่พี่ดงฮยอนข้อหาเสียงดังเกินไป ก่อนจะหันกลับไปเหมือนเดิม

“ พี่ดงฮยอนอย่าพูดดังดิ ....เดี๋ยวพี่จองมินได้ยิน “ ผมดุพี่ชายด้วยวาจาอีกคน ถ้าเกิดพี่จองมินได้ยิน ผมจะทำยังไงล่ะเนี่ยยย

“ เอ่อๆ โทษแล้วกัน.... แต่จะชวนมันไปเที่ยวจริงหรอว่ะ “ พี่ดงฮยอนถามผมเพื่อความแน่ใจ

“ จริงสิพี่...พี่ว่าดีไหม .... ? แล้วพี่จองมินจะยอมไปกับผมไหมอ่ะ ? “ ผมระบาย
ความออกมา ผมไม่อยากให้คริสต์มาสนี้สูญเปล่าไปอีกปีแน่ๆ

“ ไม่รู้ดิ ....ก็ชวนดิว่ะ ...” พี่ดงฮยอนบอกผมแบบนั้น

“ แล้วถ้าพี่จองมินไม่ไปล่ะพี่ดงฮยอนนนน....ผมจะทำยังไง “ ผมบ่นออกมา

“ ก็ทำให้ไปด้วยให้ได้ดิว่ะ .... เป็นน้องของไอ่ดงฮยอนแล้วอย่าอ่อนหัด ....ต้องสู้ดิเว้ยยย “ พี่ดงฮยอนพูดเพื่อช่วยเพิ่มพลังให้แกผม

“ แล้วถ้าพี่จองมินจะไปกับพี่ล่ะ ....ผมจะทำยังไง ?... “ พี่จองมินยิ่งสนิทๆกับพี่ดงฮยอนอยู่ ...คงไม่ไปกับผมหรอก

“ ถ้าเป็นเรื่องนั้นอ่ะ....เดี๋ยวช่วย...ไม่ต้องห่วงข้า ....ห่วงตัวเองเหอะ “ พี่ดงฮยอนว่าผมพลางพลักหัวผม หัวหรือว่าประตูว่ะ ผลักจัง - /// -






หลังจากที่ผมเดินเข้าโรงเรียนเสร็จ ผมก็ตรงดิ่งมายังห้องเรียนของผมอย่างทันที ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้พลางยกเท้าพาดโต๊ะของดงฮยอนมัน

“ เฮ้ยยย ๆ...จองมินอย่าวางไว้บนนั้นดิว่ะ ...โกรธนะเว้ยยย “ดงฮยอนมันเดินเข้ามาในห้องมันก็รีบบ่นผมอย่างทันที …มันรักเก้าอี้และโต๊ะมันสะยิ่งกว่าอะไร

“ นิดหน่อยเองง “ ผมตอบกลับไปแบบนั้น นี่ยังไม่นับนะ ที่มันจะรวมหัวผมให้ไปเดทกับน้องชายมันอ่ะ ... ผมจำทสะยิ่งกว่านี้อีก

“ นิดหน่อยบ้าอะไรว่ะ ... เก้าเปื้อนหมดแล้วเว้ยยย “ มันยกเท้าผมลง ก่อนจะเอามือปัดฝุ่นที่เก้าอี้

“  โว๊ะ ...รักสะอาดจัง “ ผมร้องเอ่ยอย่างปล่อยอารมณ์ อะไรหนักหนากับแค่เก้าอี้เปื้อน

“ ไม่ต้องมาโว๊ะอะไรเลยนะ ...ทำเก้าอี้ข้าเปื้อนยังจะมาอารมณ์เสียอีก “ มันบ่นพร้อมกับส่ายหน้าไปมา

“ .... “

“ เอ่อ... แล้วคริสมาสนี้ไปเที่ยวไหนว่ะ “ จู่ๆดงฮยอนมันก็ถามมาแบบนั้น นึกว่าผมไม่รู้หรอว่ามันจะทำอะไร ..ฮึ

“ ไม่รู้สิ ... คงอยู่บ้านแหละ “ ผมทำเนียนตอบ

“ จริงหรอว่ะ ...ไม่ได้ไปเดทไหนใช่ป่ะ ? “ มันถามกลับผมอย่างตื่นเต้น

“ ไม่นะ ...ไม่มี .... แต่ว่าถามทำไมหรอว่ะ ? “ ผมถามมันตอบ

“ ไม่มิ๊ !! ไม่มี... “ ดงฮยอนมันพูดอย่างเสียงดัง ...นึกว่าจะหลอกข้าได้หรอ ? ฝันเหอะ

“ จริงอ่ะ ? “ ผมลองถามเชิงมันอีกรอบ

“ จริงดิ ...วุ้ยยยย เพื่อนกันจะโกหกกันได้ไงเนาะ จองมินเนาะ “ มันพูดเนียนพลางมาลูบแขนผมไปมา ...อยากจะบอกเองจริงๆดงฮยอน ... นั่งอยู่นิ่งๆยังเนียนกว่าอีกว่ะ








ตกเย็นค่ำคืนแห่งคริสมาสใกล้มาถึง ผม...ผมกำลังยืนใครบ้างคนให้เลิกเรียนอยู่ ...


ถึงแม้เขาจะไม่รู้เรื่องที่จะขอเขาชวนไปเดทในวันนี้ ... ผมก็จะพยายามดื้นรนให้เขาไปอย่างแน่นอน เพราะตอนนี้ผมวางแผนทุกอย่างที่จะสารภาพรักกับพี่จองมินแล้ว


ในเวลาไม่นานพี่กลุ่มพี่ดงฮยอนกับพี่จองมินก็เดินลงจากบันไดลงมา..ผมเองก็รีบเข้าไปหาและตีเนียนอย่างทันที ...


“ พี่ดงฮยอนพี่จองมินวันนี้วันคริสมาส พี่ไปเที่ยวไหนกันอ่ะ ขอไปด้วยสิ “ ผมตีเนียนแกล้งขอไปด้วย

“ ไม่รู้ว่ะ ...ไปสวนสาธารณะกลางเมืองกันไหม เห็นจัดงานอยู่ “ เป็นพี่ชายของผมเองที่พูดขึ้นตามที่นัดกันไว้...

“ เอาดิวะ ... ขี้เกียจกลับบ้าน “ พี่จองมินเองก็เห็นด้วยกับพี่ดงฮยอน ..ยิ่งดีเลยแผนของผมจะสำเร็งลุล่วงไปยิ่งขึ้น

“ งั้นไปตอนนี้เลยไหม...เดี๋ยวถ้าไปเย็นกว่านี้เราจะกลับบ้านมืด..” ผมทำเนียนเป็นฝ่ายพูดบ้าง จริงๆก็ไม่ได้ห่วงหรอกว่าจะกลับบ้านมืดอะไร แค่อยากพูดให้ดูดีและเข้าหูพี่จองมินก็เท่านั้นแหละ


ไม่นานผมและพี่ดงฮยอนกับพี่จองมินก็เดินทางมาถึงสวนสาธารณะที่จัดงาน ไฟดวงเล็กดวงน้อยถูกประดับบนต้นไม้กับหิมะที่กำลังจะตกลงมาใหม่อีกระรอก ช่างเป็นอะไรที่โรแมนติกจริงๆ


“ เฮ้ยๆ ... ขอโทษนะ “ จู่ๆพี่ดงฮยอนก็พูดออกมา และทำท่าทางเหมือนรีบอะไรบางอย่าง

“ ขอโทษอะไรว่ะ ?? “ พี่จองมินเห็นว่าอยู่ดีๆพี่ดงฮยอนพูดแบบนั้น ก็ถามขึ้น

“ ฉันคงอยู่กับพวกนายไม่ได้แล้วว ... ลืมไปมีธุระต่อว่ะ “ พี่ดงฮยอนทำเป็นพูดเนียนตามแผนที่เราวางไว้

“ อะไรว่ะ ...ไหนเป็นงั้น ?? “ พี่จองมินพูดเหมือนอารมณ์เสีย

“ เอ่อๆ ... ขอโทษด้วยนะเว้ยยยจองมิน ...ขอไปทำธุระก่อนนะ ... มันจำเป็นจริงๆ “ พี่ดงฮยอนพูดตัดทันที

“ อะไรว่ะ ...ทิ้งเพื่อนหรอ ?? “ พี่จองมินว่า

“ ไม่ได้ทิ้งสะหน่อย ..มีธุระจริงๆ .. ก็มีไอ่มินวูอยู่ด้วยแล้วนิหว่า “ พี่ดงฮยอนพูดกับพี่จองมินแบบนั้น

“ ... “

“ อยู่เที่ยวกับมันไปเหอะ ... นานๆจะคริสต์มาสทีนะเว้ย “

“ เอ่อๆ ...ก็ได้ว่ะ “ พี่จองมินยอมรับแบบหน้าส่งๆ

“ หวังว่าจะไม่โกรธคราวหลังนะเว้ย... “ พี่ดงฮยอนพูด ก่อนจะฝากฝังอะไรไว้กับผม “  มินวูฝากจองมินไว้กะเองด้วยนะเว้ยย “ พี่ดงฮยอนบอกแบบนั้น ผมก็ได้แต่ตอบรับคำไป จริงๆ ไม่ต้องฝากผมดูพี่จองมินก็ได้ ยังไงผมก็ต้องดูแลอยู่แล้ว








หลังจากดงฮยอนมันไป มันก็ปล่อยให้ผมอยู่กับน้องชายมันสองต่อสอง ผมละอยากจะฆ่ามันจริงๆ ถ้าจู่ๆมินวูมันมาสารภาพรักกับผมตอนนี้ ผมจะทำตัวยังไงดี ก็ชีวิตนี้มันไม่เคยมีใครมาจีบนิหว่า ก็รนรานเป็นธรรมดา


“ พี่จองมินไปเดินเที่ยวกันไหม ? “ มันถามผมอย่างหน้าใส ผมเองก็ไม่รู้จะไปไหน ก็ได้แต่ตามใจมันไป

“ เอ่อๆ ไปดิ... “ ผมพูดไว้แค่นั้น แล้วก็ก้าวเท้าเดินตามมันไป

หลังจากที่ผมเดินตามไปมันไป สาระสิ่งทุกอย่างก็ถูกหยิบยื่นมาให้ผม ต๊อกโบกกี ขนมสายไหม น้ำผลไม้ ไอศกรีม ต่างๆนานที่มินวูมันมาให้ผม ไม่รู้ว่ามันจะทำแบบนี้ทำไม เอาใจ ติดสินบนหรือว่ายังไง แต่ก็ถือว่ามันดีนะที่เอาใจใส่ผมขนาดนี้ ขนาดพี่ชายของมันยังไม่เคยทำอะไรให้ผมแบบนี้มาก่อนเลย

“ พี่จองมินเอาแพนเค้กอีกไหม ...ดูน่าอร่อยดีนะ “ มันหันมาถามผมอีกครั้ง ว่าผมอยากจะกินนั่นอีกไหม ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเลยว่า ซื้อให้คนอื่นเขาได้กิน แต่ไม่ซื้ออะไรให้ตัวเองกิน ไม่ลำบากหรือไง

“ ไม่เอาแล้ววว อิ่มจนท้องจะระเบิดอยู่แล้ว.. แล้วไม่ซื้อกินบ้างหรือไง..ซื้อให้คนอื่นเขากินอยูได้ “ ผมบ่นมันไป แต่มันก็ได้ทำหน้ายิ้มแป้นแล้วตอบกลับมา

“  แค่พี่จองมินอิ่ม ผมก็พอแล้วล่ะ “ พอมันพูดเสร็จมันก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะดึงหน้าตัวเองกลับไป ไอ่นี่นะ สนุกหรือไงที่ทำให้คนอื่นใจเต้นแหน่ะ ดงฮยอนนนนนนน เอาน้องแกไปเก็บไป๊!!

“ เอ่อๆ “ ผมตอบมันกลับไปแบบนั้น “ แล้วจะกลับกี่โมงตอนนี้จะสามทุ่มแล้ว “ ผมพูดทำเป็นยกนาฬิกาขึ้นมาดูเป็นกลบเกลื่อน

“ อีกแป๊บหนึ่งสิพี่จองมิน... เดินไปตรงนั้นเป็นเพื่อนผมหน่อย “ มินวูมันขอร้องผมเดินไปต้นไม้สูงตรงมุมอับที่ไร้คน นี่เองจะพาข้าไปไหน ผมได้แต่คิดแบบนั้น แต่ก็เดินตามไป







ผมพาพี่จองมินเดินมายังใต้ต้นไม้สูงที่ไร้ผู้คน ...ทำไมหน่ะหรอ ... ก็ผมจะสารภาพรักพี่จองมินที่นี้แหละสิ ผมจึงเลือกสถานที่ที่ไร้ผู้คนสักนิดหนึ่ง เพื่อจะทำให้ผมมีความกล้าสารภาพกับพี่จองมินมากขึ้น


ทันทีที่ผมนำทางพี่จองมินมาถึงใต้ไม้ สถานการณ์ทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบลงอย่างทันที ...


“ จองมิน.... “ เสียงเอื้อนเอ่ยยานๆของผมถูกเปร่งออกไป

“ อะไร ? “ พี่จองมินถามกลับอย่างสงสัย

“ พี่รู้ไหมวันนี้ผมถึงเลี้ยงพี่แบบนี้ ? ... รู้ไหมทำไมผมถึงเข้าตีสนิทพี่ทางพี่ดงฮยอน ? …“ พี่จองมินตังแข็งทื่อ คงตกใจสินะ ทำไมจู่ๆผมถึงสารภาพรัก

“ ... “

“ เพราะ ผมแอบชอบพี่มาตลอดตั้งแต่ 2 ปีที่แล้ว .... ผมคิดมาตลอดเมื่อไหร่ผมจะได้สารกับพี่ ... จนถึงวันนี้..”

“ ... “

“ ผมไม่รู้ว่าหลังจากนี้พี่จองมินจะเกลียจผมหรือเปล่า...แต่ผมก็อยากให้พี่เห็นผมอยู่ในสายตานะ  “ ผมพยายามกลั่นกรองประโยคที่เต็มเอาไว้ออกมาได้เพียงแค่นิดหน่อย เพราะความตื่นเต้นที่เผชิญอยู่

“ ... “







เมื่อมินวูมันพาผมเดินมาถึงใต้ต้นไม้  จู่ๆสถานการณ์ทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบลงอย่างทันที ...ตอนนี้ผมตื่นเต้นจริงๆ สิ่งที่มันจะเกิดขึ้น ขอให้ไม่เป็นอย่างที่คิดด้วยเถิด

“ จองมิน.... “มินวูเสียงเอื้อนเอ่ยยานๆของมันออกมา ผมละใจไม่ดีจริงๆ ไม่รู้จะทำไง ถ้าสถานการต่อไปเป็นอย่างที่เขาคิด

“ อะไร ? “ ผมลองถามมันกับอย่างชิวๆ ทั้งที่ใจมันไม่ชิวไปด้วยเลย

“ พี่รู้ไหมวันนี้ผมถึงเลี้ยงพี่แบบนี้ ? ... รู้ไหมทำไมผมถึงเข้าตีสนิทพี่ทางพี่ดงฮยอน ? …“ หื้มมม ...มาแนวๆนี้ผมว่าใช่เลย แล้วผมจะพูดอะไรต่อเนี่ยยย ก็ได้แต่เงียบกลับไปนั้นแหละ

“ ... “

“ เพราะ ผมแอบชอบพี่มาตลอดตั้งแต่ 2 ปีที่แล้ว .... ผมคิดมาตลอดเมื่อไหร่ผมจะได้สารกับพี่ ... จนถึงวันนี้..” รู้แล้ววว ฉันรู้นานแล้วด้วยยยย  แล้วอย่าสถาการณ์อึดอัดแบบนี้กับเด้!!! หัวใจจะทะลุออกมาข้างนอกเว้ยยยย

“ ... “

“ ผมไม่รู้ว่าหลังจากนี้พี่จองมินจะเกลียดผมหรือเปล่า...แต่ผมก็อยากให้พี่เห็นผมอยู่ในสายตานะ  “ ฉันจะเกลียดแกเพราะทำให้ใจฉันตื่นนิแหละเว้ยยยย หยุดสักที

“ ... “

“ แล้วนี่พี่เกลียดผมหรอ ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลย “ จู่ๆมันถามออกมาแบบนั้น

“ มะ ..ไม่ได้เกลียด... “ ผมบอกกับมันไปแบบนั้น ถ้าพูดตามจริงผมก็ไม่ได้เกลียดอะไรหรอก เอ็นดูเสียสะมากกว่า  “ ทำไมถึงคิดงั้นอ่ะ “

“ ก็พี่จองมินไม่พูดอะไรเลยนิ ... เงียบตลอด ...นึกว่าเกลียดผม “ มันพูด

“ อย่าคิดไปเองดิ ...ถ้าเกลียดป่านนี้กลับบ้านไปแล้วนะจะบอกให้ “ ผมพูดแย้ง

“ งั้นก็ดี ...ถ้าพี่ไม่ได้เกลียด... เรามาเป็นแฟนกันไหมพี่จองมิน “ หะ ? เป็นแฟนกันไหม ...นี่แกจะไม่ให้ฉันหยุดหายตื่นเต้นเลยใช่ป่ะ

“ ฮะ ? “ ผมได้แต่โพล่งตาขึ้นแล้วพูดคำสั้นออกมา

“ นะ ...พี่จองมิน... “ มินวูมันขอร้องผม จะให้ยอมเป็นได้ไง ไม่ได้รักไม่ได้ชอบมันสักหน่อย ก็เห็นว่าเป็นน้องชายดงฮยอนมัน

“ จะให้ชอบได้ไง ...ฉันไม่ได้ชอนนายนะเว้ยย ? “ ผมพูดออกไปดังนิดหนึ่ง ถ้าผมชอบสิ ผมถึงจะยอมเป็น

“ พี่ก็ชอบผมสิ “ อยู่ๆมันก็ตื้อผม นี่คิดว่าจู่ๆจะให้ชอบได้ยังไงกัน ไอ่เด็กบ้านี่

“ จะให้ชอบได้ไง... จีบก็ยังไม่เคยเข้ามาจีบตรงๆ...นี่หรอจะให้ชอบ “ ถ้าอยากเป็นแฟนก็ต้องจีบก่อนสิเว้ยยยย

“ งั้นผมต้องจีบพี่ยังไง ...ผมถึงจะได้เป็นแฟนพี่อ่ะ “ มันยังคงถามหน้าใสๆ ช่างน่าโมโหและเขินอายอะไรอย่างงี้ว่ะ

“ ไม่รู้เว้ยยยย คิดเองงงง “ ผมสะบัดหน้าไปมา

“ แล้วถ้าผมจีบพี่ พี่จะยอมมาเป็นแฟนผมไหมอ่ะ “ มันถามอีก ...จะอะไรกันหนักกันหนา จีบก็จีบไป มาถามงี้จะเซอร์ไพรไหมฮะ

“ ก็จีบให้ฉันชอบจนได้สิว่ะ .... “ ผมทำหน้าเบื่อนหนี

“ โอเคๆ ...งั้นต่อจากนี้ไปผมจะจีบพี่อย่างเปิดเผยนะ ... พี่อย่าว่าผมแล้วกัน “ มันพูด “ แต่ว่าพี่ก็ชอบผมกันใช่ไหมล่ะ ถึงให้ผมจีบ “ พูดจบแล้วทำหน้าทะเล้นออกมา เฮ้ยยย อยากตายด้วยเนื้อมืออีจองมินไหมมมม

“ ไม่เว้ยยยย...ไม่ได้ชอบเลยสักนิด “ ผมบอกมัน

“  ฮ่าๆๆ “ แล้วมันก็หัวเราะ  ฮึ ...ให้จีบได้นี่กร่างใหญ่ ระวังไว้เหอะเดี๋ยวจะโดนเอาคืน

“ แล้วอย่าบอกไอ่ดงฮยอนล่ะว่าฉันให้จีบ ....ถ้ามันรู้แกตายแน่ “ ผมบอกกับมันแบบนั้น ผมก็รู้สึกอายดงฮยอนมันเหมือนกันนะ ถ้ามันรู้ว่าผมปล่อยให้น้องมันมาจีบผม คงล้อผมทวดยันหลานเลยล่ะ

“ ผมว่าคงไม่ทันแล้วล่ะ .... “ มันผมแบบนั้นผมก็แต่สงสัย ...แล้วไม่นานใครสักคนจะเดินออกมาจากพุ่มไม้ใกล้ๆนั้น ..ตัวขาวหน้าเหมือนเพื่อนชื่อดงฮยอน

“ เฮ้ยยยยยย ไอ่ดงฮยอนนนนนนนนนนน “ ผมว่าขึ้นอย่างตกใจ มันไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง

“ พี่จองมินผมขอโทษที่ให้พี่ดงฮยอนไปรอตรงนั้น “ มินวูมันทำหน้าเศร้า ผมอยากจะฆ่ามันจริงๆ

“ เฮ้ยยย จองมินไม่อายหรอก ...แค่มินวูมันจีบเอง ฮ่าๆๆๆ “ ดงฮยอนมันพูด ยิ่งทำให้ผมอารมณ์เสียมากยิ่งขึ้น

“ โอ้ยยยย พอๆ ....กลับบ้านแล้วโว้ยย.... “ ผมพูดอย่าสะบัดอารมณ์แล้วเดินออกไป แต่ก็ไม่ลืมจะปล่อยทำพูดให้ทิ้งท้าย “ มินวูที่บอกว่าจีบ เลื่อนไปอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ....ระหว่างนั้นถ้าเข้าจีบโกรธเว้ยยย “ ผมว่าไว้แค่นั้นแล้วรีบเดินออกมา ต้องแก้แค้นให้เข็ดจะได้ไม่ต้องกล้าแกล้งผมอีก หลังจากนั้นจะทำอะไรก็เชิญ



“ โอ้ยยยยยยยยย พี่ดงฮยอน TT ^ TT พี่จะเดินออกมาทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมม “
ตอนสุดท้ายนายโนมินวูก็ร้องลั่นอย่างเสียดายต่อหน้าพี่ชายสุดที่รักของตนเอง....













-----------------



ส่งท้ายยย : ของนาย โน มินวู

ถึงแม้วันนั้นพี่จองมินจะกลับไปก่อน ...แต่ผมก็ยังดีใจที่พี่จองมินยังให้ผมจีบอยู่
และผมสัญญาว่าผมจะดูแลพี่จองมินให้ดี และ ไม่ให้พี่จองมินเสียใจเพราะผมอีกด้วย
และขอบคุณสำหรับคริสต์มาสที่วิเศษๆแบบนี้ ที่ทำให้ผมสารภาพรักกับพี่จองมิน
ผมรักคริสต์มาสนี้จัง > //// <

แล้วคุณละครับ ? ทำไม่ลองสารภาพกับคนที่คุณรักบ้าง ? สักวันเขาอาจจะให้โอกาสคุณแบบผม ...




รักนะครับ คริสต์มาสของผม
โน มินวู












THE END






























-------------

จบแล้ววววจ้าาาา เป็นยังไงบ้างจ้ะ มีใครชอบบ้างไหม ?
เป็นฟิคบอยเฟรนเรื่องแรกเลยที่เราแต่ง ^ ^ เป็นเรื่องสั้นที่ย๊าวววยาวเนาะ
แล้วคู่มินวูกับจองมินเป็นคู่ที่เราชอบมาที่คง คงไม่ใครค้านที่เราแต่งคู่นี้หรอกนะ 5555^w^''
ถ้าไม่สนุกยังไงคอมเม้นต์ข้อแก้ใขให้เราด้านล่างเลยน่าาา
แล้วดีใจมากๆที่ได้แต่งฟิคเรื่องนี้ขึ้นถึงแม้มันจะไม่ตรงตาม วันคริสมาสนี้ก็ตาม
แต่ก็ฝากด้วยนะคะ  ...^ ^

รักฟิคเรื่องนี้ต้องโหวต
ถ้าชอบต้องคอมเม้นต์นะจ้ะ ^ ^


noeyfriend

noeyfriend
VIP Members
VIP Members

คือชอบคู่วูจองเหมือนกันคะ ไม่ค่อยเจอใครแต่งวูจอง ส่วนมากจะเป็นจองวู
เนื้อเรื่องเดินแบบใช้ความคิดของทั้งสองฝ่าย แต่แอบกระดากตรงภาษาของเด็กๆ นิดนึง แต่ก็ทะโมนดีคะ อาจไม่ได้จบแบบแฮปปี้ เพราะไม่รู้ว่าวูจะจีบจองมินติดไม๊ แต่ก็เปิดใจมาขนาดนั้น สุดท้ายคงได้เป็นแฟนกันเนาะ
สารภาพรักในคืนคริสมาสต์มันโรแมนซ์ดีคะ แต่จะดีกว่านี้ถ้าจองมินจะตกลงคบ เพราะจะได้เป็นของขวัญวัยคริสมาสต์ที่งดงามที่สุดของวธ
สู้ๆน่ะคะ สวัสดีปีใหม่คะ ^_^

ขึ้นไปข้างบน  ข้อความ [หน้า 1 จาก 1]

Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ