*นี่...ก็ใกล้วันคริสมาสแล้วซิน่ะ*
เด็กผู้ชายคนหนึงบ่นกับตัวเอง "แล้วเราจะขออะไรจากซานต้าดีหล่ะ สิ่งที่อยากขอกับซานต้าคงเป็นไปไม่ได้หรอก" กริ๊ง กริ๊ง เสียงกริ๊งหน้าบ้านดัง เด็กผู้ชายลุกจากเก้าอี้เพื่อที่จะไปเปิดประตูแก่แขกที่มา "สวัสดีครับพี่จองมิน"แขกที่มาก็คือพี่จองมินนี่เอง
"สวัสดีจ๊ะ นี่...ยองมินหรือว่ากวังล่ะ"
"กวังมินครับ"พี่จองมินคงสับสนซิน่ะ ก็เราเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันมากๆแต่..นิสัยต่างกันอย่างสิ้นเชิง
"แล้วยองมินหล่ะ"
"อยู่บนห้องครับ เดี๊ยวผมไปตามให้ เชิญพี่นั่งรอก่อนเลยครับ"ผมรีบวิ่งไปตามพี่ยองมิน เมื่อพี่ยองมินกัยพี่จองมินเจอกัน ทั้งสองต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แล้วทั้งสองก็ออกไปข้างนอกกัน ยิ่งนับวันสองคนนี้ยิ่งสนิทขึ้นเรื่อย แล้วสิ่งที่ผมอยากขอกับซานต้าคงไม่เป็นจริงคงไม่มีวันเป็นจริง
....*คืนวันคริสมาส*....
ตอนนี้ผมกำลังเขียนสิ่งที่ผมอยากขอกับ ซานต้าลงในถุงเท้า แต่ผมอยากรู้ว่าพี่ยองมินเขียนว่าอะไร ผมหันไปมองพี่ยองมินที่กำลังเขียนข้อความอยู่
"พี่ยองมินครับ พีเขียนว่าอะไรหรือครับ"
พี่ยองมินหันมาหาผมแล้วก็ยิ้ม
"ไม่บอก.."แต่ผมอยากรู้อ่ะ ของผม ผมเขียนว่า*ขอให้ความรักแบบพี่น้องของผมกับพี่ยองมิน เปลี่ยนเป็นความรักแบบคนรัก*ผมคงบ้าไปแล้วแน่ๆ
"อยากรู้ ไหมล่ะ นั้น..เรามาแลกกันอ่านข้อความของกันและกันดีกว่า"
พี่ยองมินหันมาพูดกับผม ขอเสนอดีน่ะ แต่ว่าสิ่งที่ผมเขียนลงไปนั้น มันน่าอายชะมัด แต่ไม่เป็นไรหรอก ผมก็อยากบอกความรู้สึกนี้ มาตั้งนานแล้ว
"ครับ นั้น..เรามาเปลี่ยนกันอ่านของกันและกัน กันเถอะ"ผมส่งข้อความของผมให้พี่ยองมินและพี่ยองมินก็ส่งข้อความมาให้ผม ผมเปิดดูข้อความพี่ยองมิน มันเขียนไว้ว่า*ผมอยากให้กวังมินรักผมแบบคนรัก ไม่ใช้พี่น้อง*
พี่ยองมินเขียนเหมือนกับที่ผมเขียนเลย ผมกำลังจะพูด แค่พี่ยองมินดันชิงพูดซ่ะก่อน
"พี่รักเราน่ะ กวังมิน รักแบบคนรักไม่ใช้พี่น้อง"ขณะที่พี่ยองมินพูดหน้าของพี่ยองมินก็ขึ้นสีแดง
"ผมก็รักพี่ครับ รักมานานแล้วด้วย"
"นั้น..สิ่งที่พวกเรากำลังขอกับซานต้า เราไม่ต้องให้มันเป็นจริงแล้ว"
"เพราะมันเป็นจริงแล้วไงครับ"ผมตอบ
The end
เด็กผู้ชายคนหนึงบ่นกับตัวเอง "แล้วเราจะขออะไรจากซานต้าดีหล่ะ สิ่งที่อยากขอกับซานต้าคงเป็นไปไม่ได้หรอก" กริ๊ง กริ๊ง เสียงกริ๊งหน้าบ้านดัง เด็กผู้ชายลุกจากเก้าอี้เพื่อที่จะไปเปิดประตูแก่แขกที่มา "สวัสดีครับพี่จองมิน"แขกที่มาก็คือพี่จองมินนี่เอง
"สวัสดีจ๊ะ นี่...ยองมินหรือว่ากวังล่ะ"
"กวังมินครับ"พี่จองมินคงสับสนซิน่ะ ก็เราเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันมากๆแต่..นิสัยต่างกันอย่างสิ้นเชิง
"แล้วยองมินหล่ะ"
"อยู่บนห้องครับ เดี๊ยวผมไปตามให้ เชิญพี่นั่งรอก่อนเลยครับ"ผมรีบวิ่งไปตามพี่ยองมิน เมื่อพี่ยองมินกัยพี่จองมินเจอกัน ทั้งสองต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แล้วทั้งสองก็ออกไปข้างนอกกัน ยิ่งนับวันสองคนนี้ยิ่งสนิทขึ้นเรื่อย แล้วสิ่งที่ผมอยากขอกับซานต้าคงไม่เป็นจริงคงไม่มีวันเป็นจริง
....*คืนวันคริสมาส*....
ตอนนี้ผมกำลังเขียนสิ่งที่ผมอยากขอกับ ซานต้าลงในถุงเท้า แต่ผมอยากรู้ว่าพี่ยองมินเขียนว่าอะไร ผมหันไปมองพี่ยองมินที่กำลังเขียนข้อความอยู่
"พี่ยองมินครับ พีเขียนว่าอะไรหรือครับ"
พี่ยองมินหันมาหาผมแล้วก็ยิ้ม
"ไม่บอก.."แต่ผมอยากรู้อ่ะ ของผม ผมเขียนว่า*ขอให้ความรักแบบพี่น้องของผมกับพี่ยองมิน เปลี่ยนเป็นความรักแบบคนรัก*ผมคงบ้าไปแล้วแน่ๆ
"อยากรู้ ไหมล่ะ นั้น..เรามาแลกกันอ่านข้อความของกันและกันดีกว่า"
พี่ยองมินหันมาพูดกับผม ขอเสนอดีน่ะ แต่ว่าสิ่งที่ผมเขียนลงไปนั้น มันน่าอายชะมัด แต่ไม่เป็นไรหรอก ผมก็อยากบอกความรู้สึกนี้ มาตั้งนานแล้ว
"ครับ นั้น..เรามาเปลี่ยนกันอ่านของกันและกัน กันเถอะ"ผมส่งข้อความของผมให้พี่ยองมินและพี่ยองมินก็ส่งข้อความมาให้ผม ผมเปิดดูข้อความพี่ยองมิน มันเขียนไว้ว่า*ผมอยากให้กวังมินรักผมแบบคนรัก ไม่ใช้พี่น้อง*
พี่ยองมินเขียนเหมือนกับที่ผมเขียนเลย ผมกำลังจะพูด แค่พี่ยองมินดันชิงพูดซ่ะก่อน
"พี่รักเราน่ะ กวังมิน รักแบบคนรักไม่ใช้พี่น้อง"ขณะที่พี่ยองมินพูดหน้าของพี่ยองมินก็ขึ้นสีแดง
"ผมก็รักพี่ครับ รักมานานแล้วด้วย"
"นั้น..สิ่งที่พวกเรากำลังขอกับซานต้า เราไม่ต้องให้มันเป็นจริงแล้ว"
"เพราะมันเป็นจริงแล้วไงครับ"ผมตอบ
The end